o gecenin karanlığında bozkırda dev uzun kuyruklu bir ejderhaya benzerdi kömür atıl
dıkça kazana koca kara makina!...ateşler saçardı gövdesinden,çelik tekerlekler sür
tündükçe raylarda.çıngılar çıkar dağılırdı gecenin içine çığlık çığlığa!...
bozkırda kara bir yılan gibi akardı o koca karabaşlı makina....sarhoş bir insan gibi salına salına yalpalayarak....hızla dönerdi o dağ taş pencereden başınızı dışarıya
uzattığınızda ve tünellere yaklaşınca sevinç çığlığı atarcasına öterdi öterdi öterdi in
sanın içini acıtırcasına koca makina....
hüzün,acı,sevinç yüklüydü tiren...ve insanlar ne yüklerinin farkındaydılar ne içlerinde
taşıdıkları duygu ve hislerinin....uzun ve sonsuz bir yolculuğa çıktıklarını biliyorlardı sadece....yorgundular o kadar....bir tek o karabaşlı makina ve kompartmanlar ayak
taydı.daha çok uzun bir yol vardı önlerinde katedecekleri.....
ahhh!...o yolculuklar?....ne acı öterdi karabaşlı makinanın düdüğü...ve başından kıvrım kıvrım havaya saldığı o kara duman....sanki bütün yolcuların efkarını taşıyordu
rayları döve döve ilerleyen çelik tekerlekleriyle koca makina...ve kompartmanlar?...
neler anlatmazdı ki neler neler?...göçler,ayrılıklar,sevdalar,umutlar,bekleyişler....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder