İNİM İNİM İNLİYORDUN O GÜNLERDE ANNENİN FAŞİZMİNDEN!(!)...
27.03.2010r
Taslak kaydedildi. Bu iletiyi oluşturmaya devam edin|Sil
çok yazdım çok anlattım sana ama,maalesef dinlemedin beni o günlerde.nasıl mutluydun
nasıl?..havalara uçuyordun beyaz atlı prensini bulduğuna inananarak.telaşlıydın,tedirgi
"evdekilere durumu nasıl anlatacağım zor durumdayım!.."...neredeyse benden yardım is
teyecektin.bizim birbirimizden başka dostumuz yoktu çünkü o günlerde..."sanki bu dün
yada benden başka kimseniz yok!.."..evet!..yoktu gerçekten.nasıl olsundu ki!?..kim an
lardı ki beni o günlerde senin kadar.seninde kimsen yoktu benim gibi.bir kız arkadaşın vardı ismi elif,midasın kuyusu gibi sende ona anlatıyordun yaşadıklarını.yalnızdık yani iki
mizde yapayalnız.yalnızlık paylaşılmaz demişti ya özdemir asaf,ilk defa biz yanılttık şairi
birbirimizi anlayarak yalnızlıklarımızı paylaşarak!..toplu taşıma araçlarında yer verilecek
yaşa geldim.ne geçmişe dönmek mümkün,ne de isteyipte yapamadıklarımızı yapmak için
yan yana gelmek!.rahat ol!..korkma!..yazıp karalamaktan başka maharet kalmadı bende
kendini gizlemeye,izole etmeye gerek yok!..tanrının elçisi gibi hissediyorum kendimi.se
ninle benim aramda gidip gelen mektuplar mailler.tek yaratıcılığım bunlar başka günahım
yok!..o günlerde zamansızlıktan mı,kontrol politikası veya temkinli olmaktan kaynaklanan
nedenlerden mi bilinmez,konuşamıyordum doğru dürüst seninle,yazmak yazmak yazmak!
engelli duruma düşmüştüm,sağır ve dilsiz!..o adamla ilişkini kabullenemeyince yapmadı
ğım bir şey yaptım,olmayacak bir soru sordum kızgınlıktan.çünkü seni konuşturamamış
tım yalan bir soru yönelttim sana,"beni seviyorsun!."dedim.cevabın akıl doluydu,"böyle
bir şeyin olduğunu kabul etsek bile,seni seviyor iken bir başkasıyla neden beraber ola
yım?..bu dürüst bir yaklaşım olmaz sanırım!"...bu cevabın beni daha çok alevlendirmiş,
kızdırmıştı mat olmuştum çünkü!.aynı zamanda çok hoşuma gitmişti mantıklı cevabın.o
an anladım herşeyin bittiğini."tabii bunları beni seven bir insana yazmak çok zor!.aramız
da bir şeyler olmamış gibi davranamayız.."son cümlen,son nefesini veren,son yolculuğu
na çıkacak olan bir insana,son dua gibi gelmişti.sana özellikle son günlerde 'kara mek
tup'örneği oluşturacak çok kötü mektuplar yazdım,seni çok incittim...çok çirkin şeyler
yazdım,sinirden,kızgınlıktan kimseye açılamamaktan...kime?.. nasıl?..niçin açılmalıydım?..
ikimizden başka kimse tanımıyordu ki bizi ikimizi...kim teskin edecekti ki beni?..kabullene
mezdim,çok zordu benim için çok zor!..pinokyo gibiydin,ellerimde şekillenmek üzereyken
farklılaşan..."ne yani,hep ben mi yalan söylüyorum?"...
27.03.2010r
Taslak kaydedildi. Bu iletiyi oluşturmaya devam edin|Sil
çok yazdım çok anlattım sana ama,maalesef dinlemedin beni o günlerde.nasıl mutluydun
nasıl?..havalara uçuyordun beyaz atlı prensini bulduğuna inananarak.telaşlıydın,tedirgi
"evdekilere durumu nasıl anlatacağım zor durumdayım!.."...neredeyse benden yardım is
teyecektin.bizim birbirimizden başka dostumuz yoktu çünkü o günlerde..."sanki bu dün
yada benden başka kimseniz yok!.."..evet!..yoktu gerçekten.nasıl olsundu ki!?..kim an
lardı ki beni o günlerde senin kadar.seninde kimsen yoktu benim gibi.bir kız arkadaşın vardı ismi elif,midasın kuyusu gibi sende ona anlatıyordun yaşadıklarını.yalnızdık yani iki
mizde yapayalnız.yalnızlık paylaşılmaz demişti ya özdemir asaf,ilk defa biz yanılttık şairi
birbirimizi anlayarak yalnızlıklarımızı paylaşarak!..toplu taşıma araçlarında yer verilecek
yaşa geldim.ne geçmişe dönmek mümkün,ne de isteyipte yapamadıklarımızı yapmak için
yan yana gelmek!.rahat ol!..korkma!..yazıp karalamaktan başka maharet kalmadı bende
kendini gizlemeye,izole etmeye gerek yok!..tanrının elçisi gibi hissediyorum kendimi.se
ninle benim aramda gidip gelen mektuplar mailler.tek yaratıcılığım bunlar başka günahım
yok!..o günlerde zamansızlıktan mı,kontrol politikası veya temkinli olmaktan kaynaklanan
nedenlerden mi bilinmez,konuşamıyordum doğru dürüst seninle,yazmak yazmak yazmak!
engelli duruma düşmüştüm,sağır ve dilsiz!..o adamla ilişkini kabullenemeyince yapmadı
ğım bir şey yaptım,olmayacak bir soru sordum kızgınlıktan.çünkü seni konuşturamamış
tım yalan bir soru yönelttim sana,"beni seviyorsun!."dedim.cevabın akıl doluydu,"böyle
bir şeyin olduğunu kabul etsek bile,seni seviyor iken bir başkasıyla neden beraber ola
yım?..bu dürüst bir yaklaşım olmaz sanırım!"...bu cevabın beni daha çok alevlendirmiş,
kızdırmıştı mat olmuştum çünkü!.aynı zamanda çok hoşuma gitmişti mantıklı cevabın.o
an anladım herşeyin bittiğini."tabii bunları beni seven bir insana yazmak çok zor!.aramız
da bir şeyler olmamış gibi davranamayız.."son cümlen,son nefesini veren,son yolculuğu
na çıkacak olan bir insana,son dua gibi gelmişti.sana özellikle son günlerde 'kara mek
tup'örneği oluşturacak çok kötü mektuplar yazdım,seni çok incittim...çok çirkin şeyler
yazdım,sinirden,kızgınlıktan kimseye açılamamaktan...kime?.. nasıl?..niçin açılmalıydım?..
ikimizden başka kimse tanımıyordu ki bizi ikimizi...kim teskin edecekti ki beni?..kabullene
mezdim,çok zordu benim için çok zor!..pinokyo gibiydin,ellerimde şekillenmek üzereyken
farklılaşan..."ne yani,hep ben mi yalan söylüyorum?"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder