İNİM İNİM İNLİYORDUN ANNENİN FAŞİZMİNDEN!(!)...
...yıllar yıllar sonra seni bulduğumda
internette,benimle yazışacağını ummuyordum.fiziki anlamda değil ama ruhen çok kötü
ayrılmıştık.senin bana açık olmaman,ikiyüzlü tavırların hiç aklıma gelmeyen ve kullanmak
istemediğim ihanetin,yalan söylemen,beni çileden çıkartmış ve ne yazdığımı,söylediğimi
kestiremiyordum.onun için kullandığımız,bildiğimiz rumuzlarla yazdım sana."soy ismini ba
bama sordum"...."iz bırakmamışım o zaman!."..."yoooooo!..olur mu canım,anılarınızı oku
muştum!.."..şaşırdım!..bırakılan iz buydu demek!(!)..acaba,bir zihinsel bir sorunu mu var
diye geçirdim içimden.neden sadece anılar!?..bizi bir araya getiren yaklaştıran anılarmıy
dı acaba başka sahneler,nedenler yokmuydu?..ya,hatırlamak istemiyor veya temkinli
yine resmi davranma eğilimindeydi.veya geçmişi gündeme getirmek istemiyordu.peki,ne
den cevapladı beni,neden!?..nezaketen,inceliğinden mi acaba?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder