kendimi anlatmalıyım bu kıza!..dedim.buluşmak konuşmak için zaman yaratamıyor
du.okul ve arası mekik dokuyor boş zamanlarında kültürel faaliyetleri ve dil kursları
na gidiyordu.ingilizce biliyordu fransızca kurslarına başlamıştı.hızlı bir biçimde anıla
rımı yazmaya başladım.içeriye girmeden önce ve girdikten sonra mamak askeri ce
zaevi ve sonrasını yazmaya başladım.çünkü beni tanıması düşüncelerimi bilmesini is
tiyordum ve bu durumda yazmaktan başka kendimi anlatacağım başka bir iletişim
aracı yoktu buna ek olarak mektuplar vardı o kadar!..telefonu kullanamıyorduk doğal
olarak.sadece akşamları olabilirdi bu durumda o da mümkün değildi evden konuşma
mız.akşamları onun bulduğu tek zil telefon çaldırmaları ile haberleşiyorduk.annem,
bu günlerde telefonlar bir garip oldu tek zil çalıp kapanıyor diye aktarımları gülümse
tiyordu beni.çocukça davranış biçimlerini haberleşme,uyarma teknikleri kullanıyor
duk!...evde çok sıkı kontrol edildiğini adeta annesinin nefesini ensesinde hissettiğini
odasına annesinin ani baskınlar yaptığını yazıyordu.ilişkimiz evde hissedilmiyor değil
di,babası en azından yakınlaşmamızı biliyordu.sinemanın ortağıydı ve bende ona bağlı olarak kitap reyonuna bakıyordum ve kızını oarada tanıdım.o yaz sıkılmasın diye sinemaya getirdiği günlerde tanışmıştık.eşinin birkaç haftalığına yurtdışına çıktı
ğını ve zorunlu olarak yanında getirip götürdüğünü bana söylemişti.aramız iyiydi o
günlerde.sohbetlerimizin yakınlaşmamızın farkındaydı ve eşinin dönüşünden sonra
bahsetmiş olabilirdi ilişkimizi.eve birgün zorunlu olarak telefon etmem ile olay biraz
daha renk kazanmıştı fakat derecesi belli değildi!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder